Sophie vrijwilliger

In augustus 2016 vertrok Sophie als vrijwilliger naar Rwanda om er het beste van zichzelf te geven in de oogkliniek van Dokter Noë en in het hospitaal van Kabgayi.
Haar verslag neemt U mee doorheen haar belevenissen. Veel leesplezier !       

Top

Opvolging

Mwiriwe
Rwanda, een klein land voornamelijk bekend en overschaduwd door de genocide in 1994, maar wie de moeite neemt het te bezoeken, weet dat het zoveel te bieden heeft. Dankzij de connecties van Bernadette en François Gacas heb ik het genoegen gehad Rwanda, zijn volk, zijn cultuur en zijn medische zorg te leren kennen. Elke dag werd ik aangenaam verrast door een nieuwe ervaring.

De eerste week heb ik doorgebracht in de oogkliniek waar dokter Piet Noë me ingewijd heeft in de wereld van de oogchirurgie. Ik was verbaasd hoe toegewijd de dokters en de verpleegkundigen zijn met hun patiënten, ondanks de beperkte middelen die voor handen waren. Al snel werd duidelijk dat die hoeveelheid aan materialen en technieken van België niet noodzakelijk zijn voor de plaatselijke specialisten  om toch dezelfde goede resultaten te bereiken. De tweede week bracht ik door in het algemeen ziekenhuis van Kabgayi, waar alles nog iets minder goed uitgerust is dan in de oogkliniek.  Ik stond op materniteit, waar tien zwangere vrouwen samen op een kamer lagen en waar patiënten uren in de wachtrij stonden om een dokter te consulteren, maar ook in deze omstandigheden werkte het systeem. Daarna roteerde ik mee op chirurgie, waar je soms trieste verhalen hoorde over mensen die hun huis moesten verkopen om hun operatie te kunnen betalen. Het brak ons hart, maar ondanks dat we altijd trachten iedereen te helpen, is er overal het basisprobleem : te weinig financiële middelen. Tijdens mijn twee weken vrijwillige stage vielen twee dingen me enorm op. Ten eerste was er een goede medische zorg ondanks de beperkte middelen en tevens was er een bijzonder lage infectiegraad. Ten tweede kwamen er veel mensen te laat met hun problemen naar de dokter, wat ik ergens wel had verwacht, maar het drukt je wel met de neus op de schrijnende feiten van armoede en alternatieve geneeskunde met medicijnmannen.

Na deze twee weken stage had ik al heel wat mensen leren kennen, die allemaal zo joviaal klaar stonden voor mij, dat ik me eraan waagde om het land te verkennen met hun hulp. Het was soms wat zoeken, omdat velen geen Frans of Engels spraken, maar uiteindelijk was iedereen altijd bereid om me te helpen en me te ontmoeten. Ik had de kans om enkele kleine dorpjes te bezoeken waar ik het echte leven leerde kennen, wat nooit op een georganiseerde reis zou kunnen. Daaruit leerde ik echt hoe de mensen leven, hoeveel kans op verbetering er nog is, maar ook hoe de mensen reeds positief geëvolueerd zijn. Ik bezocht op eigen houtje het Kivu meer en dobberde daar in alle rust die het land biedt, op het meer. De laatste paar dagen logeerde ik  bij de zeer gastvrije familie van Jean, Xavérine en Natacha in Kigali, die ik via François had leren kennen. Met hen bezocht ik het Akagera National Park met alle prachtige wilde dieren, de stad Kigali, die in contrast staat met het platteland en het museum van de genocide.

Daarnaast bezocht ik ook één van de vele projecten die de organisatie Vleugels van Hoop steunt, een schooltje voor kinderen met een beperking. Een fantastische onderneming waar kinderen opgevangen worden in het internaat en daar school lopen tot ze rijp zijn om naar het lager onderwijs te gaan iets verderop. ’s Avonds keren die kinderen ook terug naar het internaat. Het schooltje is nog in volle opbouw, maar ze geven reeds les met de middelen die ze hebben, tot ze financieel opnieuw wat verder kunnen.
De beste indruk van mijn reis ligt in het feit dat ik de dag dat ik terugkwam in België reeds keek naar vliegtickets om terug te keren in november.

Het was een fantastische ervaring met vrienden voor het leven, die ik zeker opnieuw zal ontmoeten! Ik ben dankbaar aan alle mensen die ik daar heb leren kennen en die mij een warm hart toedragen. Grote dankbaarheid gaat ook naar Bernadette en François van Vleugels van Hoop, die mijn ogen naar een fantastische wereld hebben geopend en naar Piet Noë voor zijn gastvrijheid, goedheid en het doorgeven van zijn medische kennis.
Murakoze cyane
Sophie

Top

Fotos

Klik op de foto om het album te bekijken

Top